Paulo Coelho

Άντρεα Μακ Κέιν, 32 ετών, θεατρική ηθοποιός

«ÎšÎ‘ΝΕIΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να χειραγωγήσει κανέναν. Σε μια σχέση και οι δύο ξέρουν τι κάνουν, ακόμα κι αν ο ένας παραπονεθεί αργότερα ότι τον χρησιμοποίησαν».

Έτσι έλεγε η Αθηνά, όμως άλλα έκανε, γιατί εμένα με χρησιμοποίησαν και με χειραγώγησαν χωρίς κανείς να σκεφτεί πώς ένιωθα. Το πράγμα σοβαρεύει ακόμα περισσότερο όταν μιλάμε για μαγεία· στο κάτω κάτω, ήταν η δασκάλα μου, είχε αναλάβει να μου μεταλαμπαδεύσει το πνεύμα των ιερών μυστηρίων, να ξυπνήσει την άγνωστη δύναμη που κατέχουμε όλοι μας. Όταν τολμάμε να ταξιδέψουμε σ’ αυτή την άγνωστη θάλασσα, δείχνουμε τυφλή εμπιστοσύνη σε εκείνους που μας οδηγούν, πιστεύοντας πως ξέρουν περισσότερα από εμάς.

Εγώ όμως το εγγυώμαι: δεν ξέρουν. Ούτε η Αθηνά ούτε η Έντα ούτε οι άνθρωποι που γνώρισα εξαιτίας τους. Μου έλεγε ότι μάθαινε διδάσκοντας και, παρόλο που εγώ στην αρχή αρνιόμουν να το πιστέψω, αργότερα πείστηκα ότι ίσως ήταν αλήθεια, αλλά τελικά ανακάλυψα ότι ήταν άλλος ένας από τους πολλούς τρόπους που χρησιμοποιούσε για να χαλαρώσουμε την άμυνά μας και να παραδοθούμε στη γοητεία της.

Οι άνθρωποι που βρίσκονται σε πνευματική αναζήτηση δε σκέφτονται: θέλουν αποτελέσματα. Θέλουν να νιώσουν δυνατοί, να διακριθούν από την ανώνυμη μάζα. Θέλουν να ξεχωρίσουν. Η Αθηνά έπαιζε με τα αισθήματα των άλλων με τρομακτικό τρόπο.

Μου φαίνεται ότι στο παρελθόν έτρεφε βαθύ σεβασμό για την Αγία Τερέζα του Λιζιέ*. Η καθολική θρησκεία δε με ενδιαφέρει, αλλά απ’ ÏŒ,τι έχω ακούσει, η Τερέζα είχε κάτι σαν μυστικιστική και σωματική επαφή με το Θεό. Η Αθηνά είχε πει κάποτε ότι θα ήθελε η μοίρα της να μοιάζει με αυτή της αγίας. Τότε όμως θα έπρεπε να είχε μπει σε μοναστήρι και να είχε αφιερώσει τη ζωή της στην περισυλλογή ή στους φτωχούς. Θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο για τον κόσμο και λιγότερο επικίνδυνο από το να δηλητηριάζει τους ανθρώπους με μουσικές και τελετές και να τους παρασύρει σε μια κατάσταση στην οποία μπορούν να έρθουν σε επαφή με τον καλύτερο αλλά και με το χειρότερο εαυτό τους.

Εγώ είχα πάει να τη βρω αναζητώντας μια απάντηση για το νόημα της ζωής μου, αν και της το είχα κρύψει στην πρώτη μας συνάντηση. Θα έπρεπε να είχα καταλάβει εξαρχής ότι δεν την πολυενδιέφερε αυτό. Ήθελε να ζήσει, να χορέψει, να κάνει έρωτα, να μαζέψει κόσμο γύρω της για να δείξει πόσο σοφή ήταν, να επιδείξει τα χαρίσματά της, να προκαλέσει τους γείτονες, να εκμεταλλευτεί τον πιο ανευλαβή εαυτό μας – αν και προσπαθούσε να δώσει πνευματικό χρώμα στην αναζήτησή της.

Ένιωθα τη δύναμή της κάθε φορά που συναντιόμασταν για μαγικές τελετές ή για να πάμε σε κάποιο μπαρ. Μπορούσα σχεδόν να το αγγίξω, τόσο έντονη ήταν η παρουσία της. Στην αρχή γοητεύτηκα, ήθελα να της μοιάσω. Μια μέρα όμως, σε ένα μπαρ, άρχισε να μιλάει για την «Î¤ÏÎ¯Ï„η Τελετή», που αφορά τη σεξουαλικότητα. Το έκανε μπροστά στο φίλο μου με τη δικαιολογία ότι με δίδασκε. Ο σκοπός της, κατά τη γνώμη μου, ήταν να ξελογιάσει τον άντρα που αγαπούσα.

Και φυσικά τα κατάφερε τελικά.

Δεν είναι σωστό να μιλάει κανείς άσχημα για ανθρώπους που έχουν φύγει από τη ζωή και έχουν περάσει στο αστρικό επίπεδο. Η Αθηνά δε χρειάζεται να δώσει λογαριασμό σ’ εμένα, αλλά σε όλες τις δυνάμεις που, αντί να τις κατευθύνει για το καλό της ανθρωπότητας και για τη δική της πνευματική ανύψωση, τις χρησιμοποίησε προς ίδιον όφελος.

Και το χειρότερο: όλα όσα ξεκινήσαμε μαζί θα μπορούσαν να είχαν πάει καλά αν δεν υπήρχε από την πλευρά της αυτή η τάση επιδειξιομανίας. Αρκεί να είχε φανεί πιο διακριτική, και σήμερα θα εκτελούσαμε μαζί την αποστολή που μας εμπιστεύτηκαν. Όμως δεν μπορούσε να ελέγξει τον εαυτό της, έκρινε ότι κατείχε την αλήθεια, ότι ήταν ικανή να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια χρησιμοποιώντας απλώς και μόνο την ικανότητά της να γοητεύει.

Και ποιο το αποτέλεσμα; Έμεινα μόνη. Και τώρα δεν μπορώ να αφήσω στη μέση αυτό που έχω αναλάβει – πρέπει να φτάσω μέχρι τέλους, αν και μερικές φορές νιώθω αδύναμη και σχεδόν πάντα αποκαρδιωμένη.

Δε με εκπλήσσει που η ζωή της τέλειωσε έτσι: φλερτάριζε συνέχεια με τον κίνδυνο. Λένε ότι τα εξωστρεφή άτομα είναι πιο δυστυχισμένα από τα εσωστρεφή, ότι έχουν ανάγκη να αντισταθμίζουν τη δυστυχία τους αποδεικνύοντας στον εαυτό τους ότι είναι ευχαριστημένα, χαρούμενα, ότι τα έχουν βρει με τη ζωή· τουλάχιστον στην περίπτωσή της αυτό ευσταθεί απολύτως.

Η Αθηνά είχε επίγνωση του χαρίσματός της και έκανε όλους όσοι την αγαπούσαν να υποφέρουν.

Μαζί μ’ αυτούς κι εμένα.

* Αγία Τερέζα του Λιζιέ (1873-1897): καθολική μοναχή που έγινε δεκτή στη μονή των καρμηλιτισσών στη γαλλική πόλη Λιζιέ της Νορμανδίας όταν ήταν μόλις δεκαπέντε ετών. Πέθανε εννιά χρόνια αργότερα από φυματίωση, αφήνοντας πίσω της την αυτοβιογραφία της, έργο που θεωρείται πολύ σπουδαίο από τους πιστούς καθολικούς για τα διδάγματά του. Η Τερέζα αγιοποιήθηκε το 1925 από τον Πάπα Πίο ΙΑ¢. (Σ.Ï„.Îœ.)

Το επόμενο κεφάλαιο θα δημοσιευτεί στο διαδίκτυο στις 16.03.07

Αγαπητοί αναγνώστες, επειδή δε μιλώ τη γλώσσα σας, ζήτησα από τον Έλληνα εκδότη μου να μου μεταφέρει τα σχόλιά σας μεταφρασμένα. Οι σκέψεις σας για το καινούριο μου βιβλίο είναι εξαιρετικά σημαντικές για μένα.
Με αγάπη,

Paulo Coelho